یه کتاب خیلی اتفاقی به دست من رسید.
سر همون مسافرت کربلا پارسال قاطی توشه های مذهبی و فرهنگی دانشگاه.
اونم کتاب" به فرزندم "بود.
نامه امام علی ع به امام حسن ع.
ترجمه نامه ۳۱ نهج البلاغه هستش .
اولش یه جوریه.آدم فکر میکنه خودشم یکی از مخاطبای این نامه اس.:
این سفارش های پدری ست که میرود
پدری که میداند لحظه ها میگذرند
میداند زندگی اش رو به پایان است
پدری تسلیم روزگار از دنیا بیزار
ساکن خانه های گذشتگان که میداند نوبت اوست که خانه ها را بگذارد و برود
این سفارش های پدری است به فرزندش
.
دارم برای بار هزارم میخونمش .
نثرش آرامش محضه.
درباره این سایت